1 Sene Oldu

Şimdi yazacaklarımı anlatabilme açısından son 3 gündeki yaşananları da bilmenizi istedim.

Tarih : 17 Aralık 2021

Aşırı yağmurlu bir gündü İstanbul’a geldiğimizde. Ligin ilk yarısının son maçında Modafen FK ile karşı karşıya gelicez. İstanbul’a adım attığım an benden önce buraya gelen, belki de son umudum dediğim insan müsveddesiyle 4 günlük aradan sonra tekrar kavuşma heyecanı da vardı. Otele yerleştikten sonra tee Sancaktepe’den Kadıköy’e yanına gittim. O kadar mutluydum ki 4 gün önce Mersin’de beraberdik, 4 gün sonra İstanbul’da beraberiz. İşimin yoğunluğu, stres, gerginlik hepsi gidivermişti ve o gece ömrüm boyunca hiç sevmediğim, asla yaşamam dediğim İstanbul sanki bana kendini sevdirmişti. O mutlulukla uyuyup gözlerimi kapattım.

Tarih : 18 Aralık 2021

Maç için sabah 10.00’daki eşgüdüm toplantısına katıldım. Rutin işlemleri tamamladıktan sonra 13:00 te maç başladı ve 1-1 beraberlikle sonuçlandı. Ligin ilk yarısının son maçı olduğundan takımın yarısı stadda iken memleketlerine dağıldı. Sonra geri kalan arkadaşlarla yemek yendi ve dönüş için havaalanına doğru hareket ettik. Malumunuz; uçağa binildiğinde telefonlar uçak moduna alınır ya da kapatılır. Adana’ya indiğimde 0324 lü bir numaradan 4 cevapsız çağrı vardı. Geri aradığımda telefona bir polis çıktı ve babamla ilgili aradığını, bana ulaşamadıklarından ötürü kardeşime ulaşıp bilgi verdiklerini söylediler. Evet o acı haberi bu şekilde aldım. Tabi bu arama trafiği arasında yukarda bahsetmiş olduğum insan müsveddesi de WhatsApp üzerinden benden ayrıldığını yazmış. Öyle bir haldeydim ki, bir insan aynı anda 2 kez nasıl yıkılır diye üzüntülerim resmen birbirine girdi. Mersin’e döndüğümde gece 03.00’e geliyordu. Babam morga kaldırılmıştı ve yalnız yaşadığı evinde ölü bulunması nedeniyle olay yeri savcısı tarafından otopsi yapılması istenmişti. Beni de ifade vermek ve teşhis için sabah hastaneye çağırdılar.

Tarih : 19 Aralık 2021

Sabah Mersin Üni. Hastanesi’nin morg bölümüne gittim. İfade işlemleri ve soruların ardından rutin yapılan Covid-19 PCR testinin sonuçlanmasının ardından cenazeyi teslim alabileceğimi söylediler. Test negatif geldi ve evraklar imzalandıktan sonra teşhis için beni içeriye aldılar. Gördüğüm o andan sonra bende film koptu.

Tarih : 18 Aralık 2022

Tam 1 sene oldu. Babamın yokluğuna alıştım mı? Alıştım.
Zaten 8 yıldır ayrı yaşıyorduk. Ayda 1 veya 2 kez görüyordum. Telefon irtibatımız sürekli vardı. Alışamadığım tek nokta yapılan otopsiden sonra kafasından kan gelmeye devam ettiği, karnının dikişli, bir gözünün açık kaldığı cansız halini görmekti.

Ruhlar da beden gibi bu dünyadan gidiyor mu, yoksa yukardan bi yerden bizi görüp izliyolar mı bilmiyorum ama ben yine de içimdekileri paylaşayım.

Baba.. Yokluğundan bu yana çok fazla değişen bir şey olmadı. Tüm haksızlıklara rağmen gördüğün gibi çalışıp çabalıyorum. Daha önce yaşamış olduğum ve seni kaybettikten bu yana yaşadığım hayal kırıklıklarına rağmen yine de umut etmeye ve çabalamaya devam ediyorum. Durumlar iyiyken evimizden misafir eksik olmazdı, ama ne zaman ki durumlar kötüleşince o eksik olmayanlar 3 değil 5 maymun’a döndüler. Alkollü olduğun anlarda tanıdığın tanımadığın herkese cebinde ne var ne yok saçtığın zaman sana çok kızardım niye böyle yapıyorsun diye. Ama durumlar kötüleştiğinde anladım ki; sen o insanlara elindeki avucundakini hak ettikleri için değil, ne olduklarını gördüğün için vermişsin.

Gönül meselesine gelirsek; geçen bayram benimle birlikte ziyaretine gelen kişiyle de olmadı. Bu hayattan çok şey istemedim be baba. Şuan 35 yaşına geldim. Senin 35 yaşındaki halini hayal meyal hatırlıyorum. Ben dört yaşındaydım ve Akbelen’deki evdeydik. İlk defa bende bu yıl bir çocuğum olsun istemiştim. Ben nerelerde hata yapıyorum ya da hiçbir hata yapmamama rağmen mi bunlar oluyor hiç bilmiyorum. Detayını mezarlığa geldiğimde anlatırım zaten.

Ama ben seni son gördüğüm halinle değil, hep bu fotoğraflarla hatırlayacağım.
Ruhun şad olsun.