Önce şu soruyu cevaplayalım “ben kitap okuyor muyum?
Annem kendimi bildim bileli bir kitap kurduydu. Babam kitap almayı sever annem de okumayı severdi. Bizi hiç kitap okuyun diye zorlamazdı. Ama annemin heyecanla ve tutkuyla okuması bizde kitap okumaya karşı istek uyandırmaya yeterdi.
Bizim jenerasyon bilir dönem ödevleri zamanlarını. Yoktu ki bir Google amcamız soralım hemen bize şak diye versin bilmem kaç milyon seçenek. Komşulardan kimde ansiklopedi var araştırması daha önemliydi o zamanlar. Neyse ki babam kitap almayı sevdiği gibi fasikül biriktirip biten her ansiklopediyi özenle ciltletmeyi de severdi. Yani o zamanların yerel Google istasyonu bizim evdi. Şimdi düşünüyorum da bir tane konu araştırırken ne kadar farklı şeyler öğrenmemize sebep oluyordu bu araştırma aşaması. Çünkü bize “bunu mu demek istedin diye” sormuyordu kimse. Annem bulmaca çözerken bilemediği sorular da bile ansiklopedilere bakardı. Oysa biz şimdi bir tıkla internetten bakmaya aciziz. Yeni dünya, internetin her şeyi önümüze yığınla sunduğu hayat bizi ne kadar tembelleştirdi farkında mısınız?
Kaç kişinin telefonunu ezbere biliyorsunuz?
Şahsen ben sadece kızımın ve sevgilimin telefonunu ezbere biliyorum. Onu da telefonum bozulup tamire gidince ezberledim mecburen. Acil durumda ulaşabilmek için şart olan en fazla 3-5 kişinin numarasını ezbere bildiğinize bahse girerim. Tamam beynimizi boşa doldurmuyoruz böylece nasıl olsa telefonun rehberi sınırsız kayıt tutuyor ama o boş kalan yere ne koyuyoruz? Teknolojinin bize sunduğu “bu gereksiz bilgileri ben saklarım sen sana lazım olanları al” demesine neden kulak vermiyoruz.
Otobüste, metroda, bir kafede kahve içerken yalnız oturan insanlar neden hep telefonla uğraşıyor? Şahsen ben otobüs yolculuğunda en güzel aktivitenin kitap okumak olduğu kanaatindeyim. Hele bir de kulaklığımda çalan enstrümantal bir don müziği varken sanırım yollar bana hiç uzun gelmez. Yürüyüş yaparken de sesli kitap aplikasyonlarını keşfetmiş olmak bana teknolojinin en güzel hediyesi sanırım. Zira otobüste okuyarak yürürken dinleyerek aynı zamanda iki kitap bitirebilmiş oluyorum. Ha ille teknolojik olsun derseniz e-kitap okuyun! Ansiklopediler zaten tarih oldu…
Gelelim sözün özüne. Kızım da kitap okumayı seviyor. Çünkü küçücükken annesini de babasını da kitap okurken çok defalar gördü. Hiçbir zaman oku demememe gerek kalmadı.
Uzmanların dediği gibi çocuk kopyalamayı sever, yap denmesini değil. Elinden telefon düşmeyen bir anne babanın çocuğunu kitap kurdu olması ihtimalini de siz düşünün.
Ve şimdi yazımı yazdığıma göre kahvem eşliğinde güneşin ısıttığı bir Ankara sabahında kitap okumaya dönebilirim….
Herkese iyi okumalar….